Schuldgevoel

Ik hoor het ontzettend vaak bij vrienden, familie, collega’s, leerkrachten en natuurlijk in mijn praktijk. Het hebben van een schuldgevoel. In onze maatschappij wordt geven enorm gewaardeerd en vooral door vrouwen. Nemen vinden we lastig en egoïstisch. Er hangt een negatieve lading aan. Als we voor onszelf krijgen we een schuldgevoel.

Ik wil je een ander perspectief bieden

In een relatie hoort geven en nemen in balans te zijn. Als jij geven fijn vindt heb je mensen nodig die nemen. Mensen die zorgen dat jij je goed voelt dat je geeft en van betekenis bent voor een ander. De mensen aan wie je geeft willen daar wellicht ook wat voor terug geven. Als jij alleen geeft dan kan dat niet, deze mensen worden dan vaak als zwakker of egoïstischer gezien. We plaatsen onszelf, of anderen die geven, vaak op een hoger plek dan mensen die nemen. En dat is onterecht.

In elke relatie moet geven en nemen in balans zijn

Behalve van ouder naar kind. Kinderen mogen nemen wat ouders kunnen geven zonder daar iets voor terug te doen. Hierover leg ik een andere keer uit. Alle andere relaties hebben balans nodig en dat is er niet altijd.

Wat ik veel tegen kom is dat iemand veel geeft en daarmee disbalans creëert wat de ander niet direct, niet in dezelfde mate of niet in de ‘gewenste’ vorm teruggeeft. Degene die geeft voelt zich niet gezien omdat de ander ‘te weinig, te langzaam of niet op de gewenste manier’ terug geeft. Om toch gezien te worden gaat de gever nog meer geven. De ontvanger voelt zich zwakker en kan onvoldoende terug geven. Door nog meer te ‘moeten’ ontvangen raakt de relatie steeds verder uit evenwicht. De ontvanger voelt zich nooit meer voldoende in staat om genoeg terug te geven. Er ontstaat vaak een onbevredigend gevoel bij beide partijen. Zonder dit inzicht is de disbalans moeilijk te herstellen.

Als de ander niet wil ontvangen

Soms wordt er ook gegeven aan iemand die eigenlijk niet wil ontvangen of niet van de persoon in kwestie. De ontvanger voelt dan namelijk schuld en dat willen we liever niet voelen. De meeste mensen willen onschuldig blijven en dat kan niet. Schuld hebben maakt dat relaties groeien omdat het zorgt voor uitwisseling. Door schuld geeft je terug en daarna krijg je weer etc…. Relaties worden er sterker van want het schept verbinding. Uiteraard in de juiste mate en met balans. Sommige mensen ontvangen moeilijk. Besef dat ontvangen een cadeau is voor de gever. Stel je voor jij koopt letterlijk een cadeau voor iemand wat deze persoon zelf niet kan betalen of zichzelf niet gunt. Dan is een dank je wel of heel erg genieten van het cadeau soms precies wat de gever nodig heeft. Dan is er al balans.

Als je alleen maar geeft dan wordt je niet meer gezien dan nu het geval is. Sterker nog, je belast mensen dus door te geven als er geen ontvangen tegenover staat. Er ontstaat schuld en ongemak. Bij beide partijen. Geef dus vooral uit liefde maar nooit te koste van jezelf of de ander, en ook niet om gezien te worden of iets terug te krijgen. De ander kan namelijk alleen teruggeven wat voor hem of haar passend is.

Het herken je dit? Wil je meer weten? Ik hoor het graag.

En voor HB mama’s die dit herkennen? Dit past heel goed in het traject ‘Tijd voor mij’ maar kan ook in losse sessies aan de orde komen.

Liefs Fanny

Heb jij een schuldgevoel als je voor jezelf kiest?

Wil jij meer balans in geven en nemen?

J

Neem dan contact met mij op

Heb jij een schuldgevoel als je voor jezelf kiest?

Wil jij meer balans in geven en nemen?

Neem dan contact met mij op